شــک نکــــن ...!

" آینــــده ای " خواهـــم ساخت که ,

" گذشتــــه ام " جلویــــش زانــو بزنــــد ...!

قـــرار نیـــســــت مــــن هــــم دلِ کس دیـــگری را بســــوزانم ...!

برعـــــکــــس کســــی را که وارد زندگیــــم میشــــود ,

آنـــقـــدر خوشبخت می کنــــم کـــــه ,

به هـــر روزی که جــای " او " نیـستـی به خودت "لعنـــت " بفـــرستـی

عزیز لعنتی ام ...

تنها به من بگو که چه باید میکردم و نکردم ...

تنها لحظه ای در چشمان من نگاه کن و مردانه بگو

که غیر از عمر و جوانی و شور عشق دیگر چه باید

به پای تو میریختم ...

من که در هر شرایطی در کنار تو ایستادم ...

و

حالا میفهمم تنها اشتباه من اعتماد به تو بود ...

بیا و یکبار هم که شده مرد باش ...لحظه ای در

چشمان من مردانه نگاه کن ... لحظه ای ...

اینقدﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﻧﮕﺎﻩ

ﻫﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ ؟

ﭼﺮﺍ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﺪﺭ بی ﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ؟

ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ . . .

ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮ ﺍﺯ

ﺧﺎﻃﺮﻩ . آﺭی ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ! ﺑﺎ تویی ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﻭ

ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪی ﭼﺮﺍ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ

ﺑﺎﺭﺍنی ﺍﺳﺖ . . .

یادت هست…؟!

روزی پرسیدی این جاده کجا میرود…؟!

و من سکوت کردم…

دیدی …! جاده جایی نرفت…!

آن که رفت ، تو بودی

راهی نمیبینم ، آینده پنهان است اما مهم نیست

همین کافیست که تو راه را میبینی و من تو را  . . .

ای کاش آدمیزاد..
سختیه تحمل تمام تنهایی ها..
گریه ها...
دلتنگی های بی بهونه..
و بی خوابی های شبونه..رامی فهمید..

و زندگی را رو سرت آوار نمی کرد.
با گفتن جمله ی بی رحمانه ی
مرا ببخش..من لیاقت عشق تو راندارم.

چـــﮧ قانــوטּ ناعــاבلـانـــﮧ اے (!)

بــراے

شــروع یـڪ رابطــﮧ هــر בو طــرف

بایــב

بخواهنــב امــا بــراے تمــام شـבنــش

همیــטּ ڪـﮧ یــڪ نفــر بخواهــב

ڪافیســت

ایــــنارومیــــزنم بــ سلامتیــه خـــودم.

بزن ب سلامتی حرفای دلت ک بــ کسی نگفتی...

بزن بــ سلامتی اینکه کوه دردبودی ولی دَم نزدی...

بزن بــ سلامتی تنهـــایی هـــالت ولی تنهایی رودوستــ نداشتی...

وامـــابزن بــ سلامتی آرزوهایی کـــ نتونسی لمسِشووون کنیـــ

روی دروازه قلبم نوشتم: ورود ممنوع!!!

دل پریشان آمد. گفتم بخوانش. خواند و بازگشت

امید مضطرب آمد. گفتم بخوانش. خواند و بازگشت

آرزو با دلهره آمد. گفتم بخوانش. خواند و بازگشت

عشق خنده کنان آمد!

گفتم خواندیش؟؟؟ گفت: من سواد ندارم!

گفتم دوستت دارم

نگاهی به من کرد و گفت: چند تا؟

دستام رو بالا آوردم و تمام انگشتهای دستمو نشونش دادم

اما اون... به کف دستام نگاه کرد که خالی بود

کاش غم من طوفان سهمگینی بود

 و من چون مرغ طوفان خود را به چشم او می سپردم

 ولی افسوس که غم من چون جویباری صافی است

 که همچنان می رود

و

 دل مرا چون برگ مرده ای همراه خود می برد